“Ik neem even uw aanvraag door. Moment. Oh, ik zie het al. Hebt u de criteria wel doorgenomen?” Ja natuurlijk heb ik dat! “Maar dan had u niet hoeven indienen. Uw aanvraag is uitsluitend opgebouwd uit uren. En wij betalen geen exploitatiekosten.” “Maar dat is geen exploitatie! Dit is een eenmalige pilot die we zo gaan opzetten dat hij daarna jaarlijks herhaald kan worden zonder onze inzet.” “nee maar uw uren vergoeden we niet. Wel de kosten van drukwerk, catering of kosten van locatie.”
De aanvraag is nu ingetrokken. En terwijl ik nog nadenk over het telefoongesprek dat ik net voerde dringt opeens iets tot mij door: Meneer de aannemer: we betalen alle materialen maar niet uw uren om dit huis te bouwen… Bakker: uw brood kan minimaal twee derde goedkoper want uw uren betalen we niet…
Is dit niet vreemd?
Ik ben sociaal ondernemer. Ik werk vanuit huis. Betaal mijn laptop en telefoon zelf. Heb geen kantoorkosten. Nauwelijks overhead. Mijn inkomsten haal ik uit de inzet van mijn expertise. Ik werk vaak tegen een maatschappelijk uurtarief. Maar daarvoor kan ik dan dus niet aankloppen bij een behoorlijk aantal fondsen?
Mijn passie is sociale innovatie. Ik geloof in de kracht van de sociale ondernemer en hoe ontzettend belangrijk ze zijn voor de maatschappelijke problemen van dit moment.
Het project waarvoor ik een pilot indiende bij dit lokale fonds is KunstExpress Zeist. Met dit project voorzien we kinderen die weinig sociale steun hebben én een kunstzinnige aanleg met een kleine beurs, van een kunstzinnig maatje. Een geweldig mooi project waarbij we kinderen stimuleren hun talenten te ontwikkelen. Het project heeft veel moeite om de begroting gedekt te krijgen. Daarom bedachten we een gaaf plan. We organiseren een veiling in een exclusieve omgeving. De kunstwerken zijn door de maatjes en kinderen gemaakt. Om te zorgen dat dit evenement slaagt in zijn opzet ben ik gevraagd het evenement voor één keer te organiseren. We hebben al toezeggingen gekregen dat materialen, locatie, catering en evt. inzet van artiest vanuit MVO door het lokale bedrijfsleven bijgedragen kan worden.
Maar de uren worden niet vergoed. Nee, liever ontvangt het fonds de rekening van slot Zeist, de cateraar, de drukker, de artiest…
Gaat het fonds daarmee niet aan zijn doel voorbij? En steunt het lokale fonds dus helemaal niet de sociale cohesie, maar de lokale ondernemers?
Voor sociale pioniers en sociale ondernemers is dit probleem . Sociale innovatie zal nooit een vlucht kunnen nemen als we niet zorgen dat de inzet van de sociale pioniers serieus genomen wordt. Als de aannemer betaald wordt voor het bouwen van zijn huis, en de bakker voor het bakken van zijn brood, waarom dan niet de sociale pionier met zijn bijzondere rugzak aan sociale innovatie?!!
Uiteraard begrijp ik dat deze regels bedacht zijn om te voorkomen dat fondsen opdraaien voor de reguliere vaste kosten van een vereniging of stichting. Maar er is een verschil tussen expertise inzetten in de vorm van denkkracht en een exploitatiebegroting.
Wat mij betreft zouden we hierover de dialoog aan moeten gaan om te zorgen dat sociale innovatie een serieuze kans krijgt!