Voor wie zich afvraagt, wat doet Fiene tegenwoordig… (En voor mij om het nou toch eindelijk eens woorden te geven
Toen ik laatst mijn handtekening onder mijn mail bijwerkte, nam ik definitief afscheid van mij als sociaal ondernemer. Ik ga sinds kort door het leven als coach, trainer en dialoogbegeleider. Niet dat het iemand is opgevallen, althans, ik merkte geen verandering. Maar dat was het wel! Een grote verandering!
Er is een tijdperk afgerond, en een nieuwe gestart.
Het deleten van die handtekening, had voor mij een dubbele bodem. Enerzijds ben ik op dit moment geen sociaal ondernemer meer. Stichting Two Get There is afgerond en opgeheven, ik ben niet meer actief voor het Social Powerhouse, ik ben zelf niet meer actief als sociaal ondernemer. Dus gewoon, einde carriere als sociaal ondernemer. De andere kant van het deleten is dat ik er helemaal klaar mee ben, met die term. Het almaar bezig zijn met het overleven van een zeer waardevol sociaal initiatief waar ontzettend veel impact en waarde in zit, maar geen economisch houdbaar lange termijn perspectief heeft. Het heeft me uitgeput. Hoe gaaf en waardevol het ook was wat we deden. En eerlijk gezegd, ik geloof er niet meer in. Ik geloof er niet meer in, dat ik nog een businesschallenge of boostprogramma in moest om het toch nog maar weer eens net anders te proberen. Ik geloof er niet meer in dat een subsidie die korte termijn ingezet wordt, lange termijn effect moet hebben. Ik geloof er niet meer in, dat ik slimme mensen moet laten meedenken met het businessmodel van mijn organisatie… En zo kan ik nog wel even doorgaan. Ik geloof vooral niet meer in het systeem die dit denken en handelen overeind houdt.
Waarmee ik absoluut niet negatief wil terugkijken op die periode. Want wat hadden wij een gave tijd! Wat hebben we veel bereikt. Veel en veel meer, dan we ooit zelf hadden bedacht en beoogt. Hoe bijzonder… Ook de hoogtij dagen van hoog geeerd bezoek, de prijzen, de nominaties, de eer die ons soms toeviel.
Maar, dat ben ik dus niet meer! Klaar ermee. Soms moet je durven stoppen! En dat heb ik dan ook met verve gedaan… 😉
Ondertussen lonkt er een nieuw perspectief, waarin ik het perspectief van jaren ondernemen in het welzijnswerk mee wil nemen. Naar meer werken vanuit het hart. Werken met mensen en organisaties waar het er echt toe doet. Waar het erop of eronder is. Misschien dus wel in tijden van crisis. Menselijke crisis. Dat moment waarop je het zelf voelt.
Vaak gaat het dan om vragen rondom de levensstroom: waar stroomt het? Waar stroom het niet meer? Waar mag je misschien afscheid van nemen? Waar mag je volmondig ja tegen zeggen? En alles wat daarbij hoort. Stoppen, afscheid nemen, rouwen, verdriet, rituelen, de levensadem, beginnen, weer op pad gaan, verkennen, onderzoeken, ja zeggen.
Dit thema speelt in zowel organisaties als in mensen.
En in dat thema wil ik graag van betekenis zijn. Voor jouw als mens, voor jullie als organisatie.
Ik bied de bedding aan een team, een koppel, jouw als mens, om dat aan te kijken met elkaar dat aangekeken moet worden. En in een rustig vormgegeven proces kunnen daar consequenties aan verbonden worden. Want wat betekent dit dan, voor het vervolg?
Stilstaan, terugkijken en vooruitkijken. Op zoek naar de stroming.
In jouw, in jullie.